Dingen die ik deed tijdens onze zwangerschap

Dit was één van mijn eerste dingen die ik deed. Ik had dit liever niet gedaan, maar als het niet klikt, dan klikt het niet (meer).

Ik ging voor de eerste echografie van ons wondertje bij de gyneacoloog waar ik altijd ging voor mijn (twee) jaarlijkse routine controles. Dit was mijn eerste gyneacoloog waar ik bij ging en wou heel graag dat ze onze zwangerschap zou begeleiden. Ik had voor onze afspraak al gemaild met vragen met waar ik op moest letten, … Koen en ik kwamen binnen en haar eerste reactie/vraag was: ‘Ja, waarvoor zijn jullie hier?’ 🤯 Ik heb dan terug moeten uitleggen dat we een positieve zwangerschapstest hebben gehad en we daar waren voor onze eerste controle. Terwijl ze echt wist dat dit voor de echografie was (mail op voorhand). Ik dacht letterlijk: dit begint hier goed…

Tijdens het onderzoek moest ik in een potje plassen: nul uitleg waarvoor deze test diende. Daarna zocht ze het vruchtje en liet ze de hartslag horen. Nog voor ik en Koen naar elkaar konden kijken, was dat al terug weg. Ja, ik geef toe dat ik kon vragen om het opnieuw af te spelen, maar op die moment was ze zo afstandelijk en koud dat ik echt zo snel mogelijk weg wou om eerlijk te zijn en durfde dat niet op dat moment. ‘Ja, alles in orde’

Na het onderzoek gingen we terug aan haar bureau zitten en stelden we haar enkele vragen:

🎈 Wij: ‘Wachten we best tot 3 maanden om het nieuws te vertellen aan onze omgeving?’
Haar antwoord: ‘Ja, dat moet je zelf voelen eh. Sommige doen dat, sommige houden het liever geheim’

🎈 Wij: ‘Hoe sta je tegenover natuurlijk bevallen en in bad bevallen?’
Haar antwoord: ‘Ja, wat je nu zegt zijn twee totaal andere dingen. We hebben de epidurale voor tijdens de bevalling, je kan daar altijd beroep op doen ma er zijn nu eenmaal standaard dingen die wij doen hier in het ziekenhuis. En ja, we hebben hier een bad, maar als ik zeg dat je eruit moet, moet je eruit en luisteren’ – Euhmmm, wie moet deze baby eruit krijgen?! 🤯

🎈 Wij: ‘Wij zouden in juli trouwen (32 weken zwanger dan). Waren dit al aan het plannen in december (voor de zwangerschap), wat vind je hiervan? Is dat oké?’
Haar antwoord: ‘Ja, ik kan niet voorspellen hoe je dan gaat zijn eh, ma als ik zeg dat je moet rusten dan moet je wel luisteren’
Wij: ‘Ja, ma tis niet dat je zo’n lijn ziet van de vrouwen die trouwen dat ze erna echt plat moeten liggen of slecht zijn erna?’
Haar antwoord: ‘Wat zijt ge van plan misschien?!’ 🤯 –

🎈 Wij: ‘Wij moeten een dik half uur rijden tot hier zonder verkeer op de baan, is dat niet ver? Zouden we niet beter naar een gyneacoloog gaan bij ons in de buurt?’
Haar antwoord: ‘Ja, dat moet je zelf weten he. Afstand is relatief eh. Er zijn mensen die van Lessen, Oudenaarde, … die langer moeten rijden dan jullie en tot hier komen om mijn begeleiding te krijgen. .
Wij: ‘Ja, maar als iets dringend is, is dat niet te ver? Aangezien we voor alles naar hier moeten vanaf nu?’
Haar antwoord: ‘Ja, meneer, Ronse is niet ver toch eh. Je zit hier niet in Amerika waar je uren moet rijden om een ziekenhuis te bereiken toch eh?!’

Ik heb geen enkele keer proficiat gehoord. Ze was altijd al koud en afstandelijk, maar dacht dat dit anders ging zijn eenmaal zwanger. Met haar wou ik mijn baby niet op de wereld zetten en ging ik op zoek naar een andere gyneacoloog – al heb ik hier veel reactie op gehad van mijn omgeving. De volgende controle was nog bij haar, de controle erna bij de nieuwe gyneacoloog & erna zijn we in begeleiding gegaan bij Babykriebels voor onze thuisgeboorte. De plek waar ik me eindelijk goed voelde 😍